-
1 zrzec się
zrzeknę się, zrzeknie się, zrzeknij się, zrzekł się сов. czegoотказа́ться, отре́чься от чегоzrzec się się na czyjąś korzyść (na rzecz kogoś) — отказа́ться в чью́-л. по́льзу (в по́льзу кого́-л.)
Syn: -
2 zrzec
zrze|csię, \zrzecknę się, \zrzecknie się, \zrzecknij się, \zrzeckł_się сов. czego отказаться, отречься от чего;\zrzec się na czyjąś korzyść (na rzecz kogoś) отказаться в чью-л. пользу (в пользу кого-л.)+wyrzec się, odstąpić, zrezygnować
-
3 synostwo
synostw|o☼ 1. кровное родство между сыном и отцом (матерью);zrzec się \synostwoа отказаться от прав сына;
2. сын с женой* * *c1) кро́вное родство́ ме́жду сы́ном и отцо́м (ма́терью)zrzec się synostwa — отказа́ться от прав сы́на
2) сын с жено́й -
4 tron
сущ.• престол• трон* * *♂, Р. \tronu трон, престол;objąć \tron, wstąpić na \tron взойти на престол; zrzec się \tronu отречься от престола
* * *м, Р tronuтрон, престо́лobjąć tron, wstąpić na tron — взойти́ на престо́л
zrzec się tronu — отре́чься от престо́ла
-
5 zrezygnować
глаг.• бросать• бросить• оставить• оставлять• отказать• отказаться• отказываться• побросать• покидать• покинуть• прекратить* * *zrezygnowa|ć\zrezygnowaćny сов. 1. z kogo-czego отказаться от кого-чего; отступиться от чего;\zrezygnować ze spadku отказаться от наследства; \zrezygnować z zamiaru отказаться (отступиться) от намерения;
2. z czego бросить что;\zrezygnować z palenia бросить курить; \zrezygnować z pracy бросить работу, уйти с работы;
3. (dać za wygraną) смириться, покориться судьбе+1. odstąpić, zrzec się
* * *zrezygnowany сов.zrezygnować ze spadku — отказа́ться от насле́дства
zrezygnować z zamiaru — отказа́ться (отступи́ться) от наме́рения
2) z czego бро́сить чтоzrezygnować z palenia — брос́ить кури́ть
zrezygnować z pracy — бро́сить рабо́ту, уйти́ с рабо́ты
3) ( dać za wygraną) смири́ться, покори́ться судьбе́Syn: -
6 abdanken
-
7 entsagen
-
8 preisgeben
preisgeben lit ( irr) Sache zostawi(a)ć (na pastwę losu), porzucać <- cić>; ( aufgeben) zrzekać < zrzec> się (G); ( ausliefern) wystawi(a)ć ( dem Gelächter na pośmiewisko); Geheimnis zdradzać <- dzić>, wyda(wa)ć -
9 verzichten
ver'zichten v/i (-e-; -) zrzekać < zrzec> się (auf sein Recht, Erbe prawa do G, spadku); <z>rezygnować ( auf seine Hilfe z jego pomocy)
См. также в других словарях:
zrzec się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zrzekać się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zrzec się — dk Vc, zrzeknę się, zrzekniesz się, zrzeknij się, zrzekł się; zrzekłszy się zrzekać się ndk I, zrzec sięam się, zrzec sięasz się, zrzec sięaj się, zrzec sięają się, zrzec sięał się «dobrowolnie zrezygnować z czegoś, odstąpić od czegoś; wyrzec się … Słownik języka polskiego
zrzec się tronu — {{/stl 13}}{{stl 7}} zrzec się władzy królewskiej, abdykować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Prasa podała, że król zrzekł się tronu na korzyść swego brata. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zrzekać się — → zrzec się … Słownik języka polskiego
zrzekać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zrzekać sięam się, zrzekać sięa się, zrzekać sięają się {{/stl 8}}– zrzec się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVc, zrzeknę się, zrzeknie się, zrzeknij się, zrzekł się, zrzekła się, zrzekli się {{/stl 8}}{{stl 7}} z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… … Słownik języka polskiego
oddać — dk I, oddaćdam, oddaćdasz, oddaćdadzą, oddaćdaj, oddaćdał, oddaćdany oddawać ndk IX, oddaćdaję, oddaćdajesz, oddaćdawaj, oddaćdawał, oddaćdawany 1. «zwrócić właścicielowi to, co się od niego pożyczyło, dostało lub co się mu zabrało» Oddać komuś… … Słownik języka polskiego
prawo — I n III, Ms. prawowie; lm D. praw 1. zwykle blm «ogół przepisów, norm prawnych regulujących stosunki między ludźmi danej społeczności, określających zasady ich postępowania lub zawierających zakazy, których naruszenie zagrożone jest karą;… … Słownik języka polskiego
przelać — dk Xb, przelaćleję, przelaćlejesz, przelaćlej, przelaćlał, przelaćlali a. przelaćleli, przelaćlany przelewać ndk I, przelaćam, przelaćasz, przelaćają, przelaćaj, przelaćał, przelaćany 1. «lejąc przenieść, przemieścić płyn z jednego naczynia,… … Słownik języka polskiego
ustąpić — dk VIa, ustąpićpię, ustąpićpisz, ustąp, ustąpićpił ustępować ndk IV, ustąpićpuję, ustąpićpujesz, ustąpićpuj, ustąpićował 1. «opuścić jakieś miejsce, cofając się przed kimś, przed czymś, usunąć się dając miejsce, wolną drogę komuś, czemuś; odejść … Słownik języka polskiego
władza — ż II, DCMs. władzadzy 1. blm «prawo rządzenia państwem, panowanie, rządzenie; stosunek społeczny między dwiema grupami, polegający na tym, że jedna z grup może w sposób trwały oddziaływać na postępowanie grupy drugiej w realizacji zadań… … Słownik języka polskiego